“ข้าแต่พระนางมารีย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์

ขอโปรดแสดงให้ลูกเห็นหนทางสู่พระอาณาจักรของพระเจ้า

โปรดส่องสว่างเหนือลูก

และนำพวกลูกไปตามทางเดินของพระองค์ด้วยเทอญ”

เรียวแดดที่สาดจับอยู่บนยอดไม้สูงเริ่มคล้อยลงอีกฟากฝั่งของลำน้ำโขง ไม่นานความมืดก็เริ่มปกคลุม แต่บรรยากาศที่วัดแม่พระลูกประคำ บ้านเวียงคุก ชุมชนแห่งความเชื่อลุ่มน้ำโขง คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทั้งเด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ และคนชรา ความมืดไม่เป็นอุปสรรค เมื่อหัวใจสว่างไสวส่องให้เห็นส่วนลึกของดวงวิญญาณที่เปี่ยมด้วยความรักต่อพระนางมารีย์ ขบวนแห่แม่พระเคลื่อนจากวัดไปรอบหมู่บ้าน เสียงสวดสายประคำ เสียงขับขานบทเพลงสดุดี ดังก้องกังวาน แสงระยิบระยับของเปลวเทียนเคลื่อนเป็นริ้วขบวนทอดยาวตามถนน ขบวนหยุดที่บ้านหลายแห่งซึ่งตั้งแท่นบูชาไว้หน้าบ้าน วอนขอพระพรสำหรับครอบครัว เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงจึงเคลื่อนกลับถึงวัด เพื่อร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ เตรียมจิตใจสำหรับการฉลอง “120 ปี ความเชื่อของกลุ่มคริสตชนวัดแม่พระลูกประคำ เวียงคุก” ซึ่งเริ่มตั้งต้นเมื่อปี ค.ศ.1894 เมื่อคุณพ่อโปรดอม ได้มอบหมายให้คุณพ่อรองแดล มาเริ่มงานแพร่ธรรมในจังหวัดหนองคาย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา พระแม่มารีย์ “ดวงดาราแห่งความหวัง” ผู้เป็นองค์อุปถัมภ์ ได้นำทางผ่านความมืดมิดและอุปสรรคมากมาย การอบรมสั่งสอนจากบรรดามิชชันนารี พระสงฆ์ นักบวช ครูคำสอน พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ได้กระทำสืบต่อมาอย่างต่อเนื่อง กระทั่งลูกหลานชาวบ้านเวียงคุก 2 คน เป็นมรณสักขีที่หมู่บ้านสองคอน คือ ซิสเตอร์อักแนส พิลา ทิพย์สุข และ ซิสเตอร์ลูซีอา คำบาง สีคำพอง จนถึงวันนี้ คริสตชนประมาณ 500 คน ยังคงอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านเวียงคุก .. แม้หลายคน หลายครอบครัว จะแยกย้ายไปอยู่ต่างถิ่นต่างแดน แต่ทุกคนยังมีความมั่นคงในความเชื่อ ความรักและศรัทธาในพระนางมารีย์ ที่แข็งแกร่งคงทนเหนือความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยและความเจริญของโลกยุคโลกาภิวัตน์ ...